MEDYCYNA ORTOMOLEKULARNA

Nie chodź udeptanymi ścieżkami.

Idź tam, gdzie nie ma jeszcze dróg i odkrywaj nowe.

Wśród lekarzy i pacjentów, coraz częściej dojrzewa świadomość ograniczeń medycyny konwencjonalnej. Medycyna ortomolekularna przekracza te granice i przywraca nadzieję na przyszłość poprzez dostarczanie tego, co naprawdę służy zdrowiu fizycznemu i umysłowemu człowieka. Oznacza to, że możemy chronić się przed chorobami i walczyć z nimi, stosując właściwą dietę uzupełnioną witaminami, minerałami, podstawowymi kwasami tłuszczowymi i aminokwasami w optymalnych ilościach. W ten sposób wzmacnia się naturalne siły organizmu i eliminuje skutki uboczne, jakie występują w klasycznym leczeniu z wykorzystaniem farmakoterapii. Medycyna Ortomolekularna powinna więc być pierwszym wyborem dla pacjenta, w myśl słynnej zasady Hipokratesa – primum non nocere – po pierwsze nie szkodzić.

Zasadność tej koncepcji potwierdzają wieloletnie i liczne badania kliniczne, eksperymenty i doświadczenia wielu lekarzy, w tym między innymi doktora Abrama Hoffera i profesora Linusa Paulinga – dwukrotnego laureata Nagrody Nobla.

Skuteczne leczenie chorób przewlekłych. Medycyna ortomolekularna jest książką praktyczną, ponieważ dobór materiałów służy rozwiązywaniu konkretnych problemów, a nie celom encyklopedycznym. Jest to publikacja dla tych, którzy chcą wiedzieć, jakie choroby można leczyć składnikami odżywczymi oraz jak i dlaczego takie terapie działają. W książce znajdują się również opisy badań klinicznych, w których najlepsze wyniki uzyskano m.in. w leczeniu choroby Alzheimera, AIDS, uzależnień, depresji, nowotworów, chorób serca, choroby popromiennej, a także schizofrenii i zaburzeń afektywnych. Co ważne, podano nie tylko zastosowanie konkretnych witamin i minerałów, lecz także ich dawkowanie.

Skuteczne leczenie chorób przewlekłych. Medycyna ortomolekularna prezentuje informacje w przejrzysty i prosty sposób, dzięki czemu z książki mogą skorzystać zarówno czytelnicy dbający o własne zdrowie, jak i lekarze.

. . . Od dziesiątków lat doniesienia lekarzy oraz wyniki badań laboratoryjnych i klinicznych potwierdzają terapeutyczną skuteczność dużych dawek witamin i innych składników odżywczych. Dotyczy to naprawdę pokaźnych ich ilości, często dziesiątki lub setki razy większych od zalecanych w oficjalnych rekomendacjach i określonych jako referencyjne wartości spożycia. Kardynalną medyczną zasadą jest zależność wyników terapii od dawek stosowanych środków. Zasada ta jest powszechne akceptowana w farmakoterapii, ale nie w leczeniu witaminami. W większości poświęconych im badań używano nieadekwatnych, zbyt małych dawek witamin, które nie dają żadnych efektów klinicznych. Jednocześnie badacze stosujący duże dawki zawsze uzyskiwali doskonałe rezultaty. Literatura medyczna ignoruje dorobek prawie 75 lat badań klinicznych i laboratoryjnych dotyczących leczenia składnikami odżywczymi.

Zastosowanie dużych dawek witamin w leczeniu zaczęto promować krótko po ich chemicznym wyodrębnieniu. Lekarz Claus Jungeblut zapobiegał witaminami chorobie Heinego-Medina i leczył ją w połowie lat trzydziestych XX wieku. Specjalista chorób klatki piersiowej lekarz Frederick Klenner prowadził terapię witaminami tejże choroby i stwardnienia rozsianego w latach czterdziestych. W tym samym okresie lekarz William Kaufman leczył artretyzm podobną metodą. W latach pięćdziesiątych doktorzy Wilfrid i Evan Shute’owie z powodzeniem leczyli witaminami różne choroby układu krążenia. Równocześnie psychiatra Abram Hoffer stosował niacynę w terapii schizofrenii, psychoz oraz depresji. W latach sześćdziesiątych lekarz Robert F. Cathcart skutecznie leczył grypę, zapalenia płuc i zapalenia wątroby. W latach siedemdziesiątych innemu specjaliście, Hugh D. Riordanowi, udało się wyleczyć pacjentów z chorób nowotworowych dożylnymi wlewami witaminy C. Doktor Harold Foster i jego koledzy, stosując terapię składnikami odżywczymi, osiągnęli efekt zahamowania i regresji w zaawansowanych przypadkach pełnoobjawowego AIDS, a w ostatnich latach doktor Atsuo Yanagisawa wykazał, że terapia witaminowa może zapobiegać przypadkom choroby popromiennej wywołanym ekspozycją radiacyjną i je leczyć. Wszyscy ci lekarze używali bardzo dużych dawek, dzięki czemu udało im się uzyskać pożądane efekty u znacznego odsetka pacjentów w bezpieczny dla nich sposób. Doniesienia lekarzy i opisy przypadków są źródłem istotnej wiedzy medycznej, której nie potwierdzono w badaniach z podwójną ślepą próbą lub zastosowaniem placebo. Są to jednak wartościowe doświadczenia wykwalifikowanych obserwatorów, mają więc naukową wartość i wiarygodność. Kto wątpi, niech porozmawia z wyleczonymi pacjentami. Niestety, środowisko medyczne notorycznie marginalizuje tego rodzaju doniesienia oraz świadectwa pacjentów, określając je jako „anegdotyczne”. Czy wolno je jednak ignorować, skoro wyleczenia naprawdę miały miejsce?

Suplementacja składników odżywczych nie rozwiązuje wszystkich medycznych problemów, ale nie musi. Właściwie stosowana z użyciem odpowiednich dawek, leczy wiele chorób przewlekłych, których lista wykracza znacznie poza grupę schorzeń powstających na skutek niedoborów. Żaden lek, w niskich bądź wysokich dawkach, nie może działać tak jak witamina. Witaminy mogą natomiast działać jak leki, ale są przy tym dużo bezpieczniejsze.

Wiele lat temu doktor Hugh Riordan powiedział: „Medycyna ortomolekularna nie jest odpowiedzią na żadne z pytań stawianych na uczelniach medycznych”. Stwierdzenie to nadal wydaje się prawdziwe: studentów medycyny nie tylko nie uczy się skutecznego wykorzystywania terapii żywieniowych, lecz nawet nie wspomina się o takiej możliwości. W świadomości społecznej rośnie jednak przekonanie, że naturalne sposoby leczenia są odpowiedzią na coraz kosztowniejszy i coraz bardziej niebezpieczny system medycyny konwencjonalnej zdominowanej niemal wyłącznie przez farmakoterapię. Doktor Hoffer powiedział, że najgorszy los spotkałby oponentów medycyny ortomolekularnej wówczas, gdyby nigdy nie zdecydowali się z niej skorzystać.

Skuteczne działanie dużych dawek witamin w leczeniu poważnych chorób znane jest od niemal 80 lat. Jednakże ta książka – w odróżnieniu od innych – nie zajmuje się prostymi schorzeniami powstającymi na skutek niedoborów. Jej tematem są choroby uważane powszechnie za nieuleczalne metodami terapii żywieniowych. Opiszemy w niej możliwości użycia składników odżywczych zamiast leków, podając konkretne dawki oraz opisy wielu przypadków, w których działały one bardzo skutecznie. Na kartach tej książki Czytelnicy znajdą prawdziwe informacje o tym, jak witaminy leczą – skutecznie, bezpiecznie i tanio.

Niektórych tematów nie uwzględniono z powodu relatywnie mniejszej liczby przeprowadzonych badań. Inne wątki pominięto, ponieważ zostały wyczerpująco omówione gdzie indziej. Seria książek Vitamin Cure wydana przez Basic Health Publications prezentuje w wystarczającym zakresie problematykę wielu chorób. W jednym tomie nie można zawrzeć wszystkiego. Intencjonalnie nie umieściliśmy rozdziałów poświęconych konkretnym składnikom odżywczym. Na końcu książki znajduje się bibliografia pozwalająca dotrzeć do odpowiednich źródeł.

Medycyna ortomolekularna (żywieniowa) opiera się na doświadczeniach opisanych w doniesieniach lekarzy i badaniach laboratoryjnych. Wyniki wielu z nich publikowano od 1967 roku na łamach czasopisma „Journal of Orthomolecular Medicine”, znanego wcześniej jako „Journal of Schizophrenia” (1967), „Schizophrenia” (1968) oraz „Orthomolecular Psychiatry” (1971). W tej książce dokonano wyboru publikacji, które ukazały się w okresie ponad 47 lat, mogących zainteresować lekarzy i ich pacjentów. Uwzględniliśmy niektóre klasyczne (stare, ale bardzo ważne) prace. Doktor Hoffer oraz inni liderzy tego nurtu medycyny byli i są nadal głęboko przekonani o ponadczasowym znaczeniu tych treści. Wszystkie artykuły opublikowane w tej książce starannie wybrano, choć Czytelnik z pewnością zauważy, że dla potrzeb tej publikacji niektóre zostały skrócone, a inne poddane obróbce redakcyjnej.

Skuteczne leczenie chorób przewlekłych. Medycyna ortomolekularna jest książką bardzo obszerną, a zarazem na wskroś praktyczną. Czytelnik łatwo zauważy, że dobór materiałów służy rozwiązywaniu konkretnych problemów, a nie celom encyklopedycznym. Jest to książka dla tych, którzy chcą wiedzieć, jakie choroby można leczyć składnikami odżywczymi oraz jak i dlaczego takie terapie skutkują. W części I omówiono zasady medycyny ortomolekularnej i jej podstawy naukowe. Część II prezentuje w przystępny sposób sylwetki jej pionierów, wśród których nie brak lekarzy o indywidualnym podejściu do zawodu oraz znawców problematyki żywienia i roli składników odżywczych. Część III łączy w całość nadzwyczajne doświadczenia kliniczne i eksperymentalne w zakresie użycia witamin, które opisano w artykułach naukowych poświęconych tak poważnym chorobom przewlekłym, jak choroba Alzheimera, AIDS, uzależnienia (alkoholowe i narkotykowe), depresje, nowotwory, choroby serca, choroba popromienna, schizofrenia i zaburzenia afektywne. W każdym z tych tekstów Czytelnik znajdzie doniesienia lekarskie i opisy przypadków ilustrujące bezpieczne i skuteczne leczenie oparte na składnikach odżywczych.

W artykułach wybranych przez nas z „Journal of Orthomolecular Medicine” często poruszany jest temat bezpieczeństwa stosowania dużych dawek. Pogłębione omówienie tego zagadnienia Czytelnik znajdzie w dodatkach. W internetowym wzajemnie recenzowanym archiwum „Orthomolecular Medicine News Service” są dziesiątki najnowszych publikacji na temat bezpieczeństwa suplementów.

Jeśli Czytelnika intrygują słowa wyleczenie i uzdrowienie, to będzie zafascynowany całą tą książką, gdyż znajdzie w niej wiedzę, z którą nigdy dotąd nie zetknął się on sam i jego lekarze. Wielu z nas słyszało z ust pracowników służby zdrowia stwierdzenie: „Nigdy nie widziałem żadnego dowodu potwierdzającego skuteczność leczenia składnikami odżywczymi”. Te osoby nie kłamią, ponieważ rzeczywiście nigdy takich dowodów nie widziały. Nie znaczy to jednak, że ich nie ma. Dowody istnieją i można o nich przeczytać w książce Skuteczne leczenie chorób przewlekłych. Medycyna ortomolekularna. Opisano tu, jak lekarze innowatorzy uzyskiwali efekty kliniczne w leczeniu dużymi dawkami składników odżywczych. Zrelacjonowano przebieg i rezultaty ich pracy. Wszyscy mogą się z nimi zapoznać i wyrobić sobie na ten temat opinię. . .

A.W.S.

Doktor Andrew W. Saul jest założycielem i redaktorem naczelnym pisma „Orthomolecular Medicine News Service”, członkiem komitetu redakcyjnego magazynu „Journal of Orthomolecular Medicine”, a także autorem ponad 180 artykułów naukowych oraz dwunastu książek, w tym czterech napisanych wspólnie z doktorem Abramem Hofferem. Publikacje te zostały przetłumaczone na wiele języków, m.in. na arabski, chiński, hindi, włoski, japoński, norweski, polski i hiszpański. W Polsce do tej pory ukazało się osiem książek autora, w tym Wylecz się sam, megadawki witamin oraz Niacyna w leczeniu, które uzyskały status bestsellerów. Doktor Saul przez dziewięć lat wykładał na Uniwersytecie Stanu Nowy Jork i został dwukrotnym laureatem nagrody New York Empire  State Fellowship przyznawanej nauczycielom akademickim. Magazyn „Psychology Today” uznał go za jednego z siedmiu prekursorów promujących naturalne metody leczenia. Wystąpił również jako ekspert w popularnych filmach dokumentalnych Food Matters oraz The Vitamin Movie. W 2013 roku dołączył do grona wyróżnionych w Orthomolecular Medicine Hall of Fame oraz rady naukowej Japanese College of Intravenous Therapy. Autor ma ponad 30-letnią praktykę z pacjentami, prowadzi własną witrynę internetową http://www.andrewsaul.com/ oraz wyjątkową stronę edukacyjną http://www.doctoryourself.com/ stanowiącą najobszerniejsze niekomercyjne źródło poświęcone naturalnym metodom leczenia w Internecie.