Tomasz Kapuściński

Żyworódka pierzasta – zdrowie prosto z… parapetu

Żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata, choć popularna jest też żyworódka o nazwie Kalanchoe Daigermonta, której można używać tylko zewnętrznie ) ze względu na swoje prozdrowotne właściwości stawiana jest na równi z czosnkiem czy jeżówką purpurową. Bardzo docenia się ją w Rosji, gdzie dostępna jest w aptekach jako gotowy lek pod postacią soku oraz maści do użytku zewnętrznego.

Ta tropikalna roślina występuje: na Madagaskarze, w Indiach, Chinach, Australii, na wszystkich wyspach Oceanu Indyjskiego oraz Oceanu Spokojnego, a także w Ameryce Południowej. Jej wysokość to ok. 1 m. Witamina C oraz mikroelementy: wapń, potas, żelazo, mangan, krzem, miedź, selen i glin kryją się w grubych, ciemnozielonych liściach o długości do 20–30 cm. Na ich postrzępionych brzegach wyrastają nowe roślinki z maleńkimi listkami i korzonkami zdolne po oddzieleniu się od rodzicielki do samodzielnego wzrostu. (Tak jest w przypadku Kalanchoe Daigermonta, której liście mają rozmnóżki cały czas, natomiast żyworódka pierzasta Kalanchoe pinnata rozmnaża się, gdy jej liść trafi na podłoże – kontakt z nim musi mieć brzeg liścia).

Żyworódka pierzasta (to ją zazwyczaj określa się mianem: żyworódka lecznicza) rośnie bardzo szybko i dobrze czuje się w warunkach domowych – wymaga tylko przepuszczalnej gleby i jasnego miejsca. Nie lubi za to nadmiaru wody – dlatego: ostrożnie z podlewaniem (wystarczy raz w tygodniu). Żyworódka lecznicza dobrze czuje się w niedużej doniczce na parapecie w nienasłonecznionym miejscu. Latem zaś można wystawić ją na balkon lub do ogrodu, pamiętając jednak, aby nie eksponować jej bezpośrednio na promienie słoneczne.

Żyworódka – właściwości lecznicze

Badania naukowe potwierdziły właściwości lecznicze żyworódki pierzastej – dotyczą one np. soku z liści żyworódki. Ma on działanie przeciwzapalne, zmniejsza obrzęki i miejscowe przekrwienia, zwiększa siły obronne organizmu, łagodzi i likwiduje infekcje, leczy: trudno gojące się rany, oparzenia, odleżyny i wrzody, stany zapalne błony śluzowej, paradontozę oraz zapalenie spojówek.

Co ciekawe, w chirurgii sok z żyworódki stosowany być może przy gojeniu przeszczepów skórnych, jako pomoc w regeneracji organizmu po radioterapii i chemioterapii. Wzmacnia też serce, poprawia i reguluje układ krążenia, pomaga w leczeniu prostaty, poprawia pamięć, ma działanie wirusobójcze, grzybobójcze, niszczy bakterie i działa znieczulająco.

Żyworódka właściwości lecznicze to długa lista. Cały sekret tkwi w tym, że trzeba wiedzieć, w jakiej postaci i kiedy należy zastosować tę dobroczynną roślinę.

Żyworódka pierzasta – liście

Najczęściej i najprościej jest zastosować świeżo zmiażdżone liście. Najważniejsze, by przy tym nie miały kontaktu z metalem. Dlatego najlepiej zrobić to (zgnieść liść) drewnianą albo szklaną, plastikową łyżką lub tłuczkiem. Liście w takiej postaci możemy przykładać na świeże lub trudno gojące się rany.

Przy bólu głowy (także migrenowym) również można zrobić okład z liścia przygotowanego w powyższy sposób. Po 30 minutach czuje się już znaczną ulgę, a po 40–50 minutach ból zazwyczaj ustępuje całkowicie.

Anginę, utratę głosu, krwawiące dziąsła, bóle zębów można łagodzić, żując kawałek liścia kilka razy dziennie po 15 minut. W zapaleniu spojówek taki okład także przynosi ulgę – umyty i przygotowany liść przykładamy kilka razy dziennie po 20–30 minut na zamknięte powieki. Na trudno gojące się rany, odleżyny, wrzody przykładamy je na kilka godzin. Po 1–2-godzinnej przerwie powtarzamy okład raz jeszcze. Całą terapię stosujemy kilka dni.

Żyworódka lecznicza to także remedium na kurzajki. Najlepiej nałożyć okład z liścia, dodatkowo nakładając na niego mały kawałek folii (aby sok nie odparowywał zbyt szybko) przymocowany plastrem lub bandażem. Stosujemy go, aż kurzajki całkowicie znikną, co trwa zazwyczaj kilka dni.

Również na stłuczone miejsca sprawdzi się żyworódka pierzasta – należy położyć okład z liścia wraz z ochronną folią i trzymać kilka godzin. Można do tego wykorzystać też sok konserwowany spirytusem, nasączając gazę, którą przykłada się do stłuczenia, pamiętając o folii. Stłuczenia powinny zagoić się już po kilkunastu godzinach.

Sok z żyworódki

Sok z żyworódki wyciskamy z liści przez gazę. Dorośli i dzieci od 12. roku życia dziennie mogą zażywać go 6 łyżeczek tj. 3 razy dziennie po 1 łyżeczce na pół godziny przed posiłkiem i 1 łyżeczkę półtorej godziny po posiłku lub 2 łyżeczki pół godziny po posiłku. Profilaktycznie w celu utrzymania wysokiej odporności organizmu na choroby infekcyjne należy przez 7 dni podawać 2 razy dziennie 1 łyżeczkę soku, a potem (podczas np. jesiennych słot) raz w tygodniu 3–4 łyżeczki w pojedynczej dawce. Wystarczą 3 do 5 dni, by objawy przeziębienia minęły.

Sok z żyworódki to także użycie go w formie kropli do oczu i uszu. Zakraplamy po kropli do oczu dwa razy dziennie. Przy bólu i szumie w uszach charakterystycznych dla zapalenia trąbek słuchowych Eustachiusza dawka wynosi 2–3 krople 2 razy dziennie aż do ustąpienia bólu.

Dzieciom poniżej 12. roku życia podaje się 1 łyżeczkę soku tylko 2–3 razy dziennie po wystąpieniu objawów: anginy, nieżytu gardła, migdałków, krtani, zapalenia jamy ustnej lub dziąseł, zapalenia: oskrzeli, płuc, zapalenia ucha środkowego oraz innych chorób infekcyjnych. Można też stosować profilaktycznie 1–2 łyżeczki dziennie, a po 2–3 miesiącach należy zrobić przerwę na 3–4 tygodnie.

Leczenie innych schorzeń – żyworódka

Jest jeszcze parę innych zastosowań, które ma żyworódka. Właściwości lecznicze pozwalają zastosować ją, np. gdy wystąpi swędzenie po ukąszeniu owada albo świąd związany z alergią. Wtedy wystarczy posmarować to miejsce, wykorzystując sok z żyworódki – ulgę poczujemy natychmiast.

Żyworódka pierzasta to także dobry sposób na podwyższony poziom cukru we krwi. W takim przypadku 3 razy dziennie zjadamy po kawałku liścia lub zażywamy po 30 kropli soku.

Stopy i ich dolegliwości także można potraktować z bardzo dobrym efektem żyworódką. Tu też przydatny będzie sok z żyworódki. Zmęczone i opuchnięte stopy smarowane sokiem z żyworódki: na ich wierzchniej stronie, połączeniu palców i stopy oraz pod spodem palców i podeszwie (a także haluks) i kostki po zewnętrznej stronie po kilku minutach przestają boleć i zmniejszy się ich opuchlizna. Sok też bardzo skutecznie zlikwiduje przykry zapach stóp.

Jeśli chcemy rozprawić się ze zgagą, także wykorzystajmy do tego celu to, co oferuje żyworódka. Właściwości lecznicze ujawnią się, gdy będziemy stosować po 30 kropli soku przez 1–3 tygodnie. Taka kuracja trwale pozbawi nas tej przypadłości. Oczywiście równolegle z diety należy wyeliminować słodycze oraz potrawy smażone. Dodatkową korzyścią będzie eliminacja nieprzyjemnego zapachu z ust. Paradontozę także możemy leczyć żyworódką – 30 kropli soku wymieszanych ze śliną przytrzymujemy jak najdłużej w okolicy dziąsła dotkniętego zmianami. Nie trzeba wypluwać.

Sok z żyworódki wykorzystać można także do sporządzenia leczniczych maści.

Maść z żyworódki

Maść z żyworódki to maść, której bazą może być wazelina kosmetyczna lub lanolina – należy je dokładnie wymieszać z sokiem żyworódkowym. Powstanie w wyniku tego preparat bakterio- i grzybobójczy.

Jak zrobić maść z żyworódki