Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO)
Przerost flory bakteryjnej jelita cienkiego (small intestinal bacterial overgrowth syndrom – SIBO) to stan, w którym w jelicie cienkim występuje zbyt duża liczba bakterii bądź jelito cienkie zasiedla odpowiednia ilość bakterii, ale nieprawidłowy typ (taki, który powinien kolonizować wyłącznie okrężnicę).
W warunkach fizjologicznych jelito cienkie zasiedla niewielka liczba bakterii, głównie z grupy Lactobacillus, enterokoki, Gram-dodatnie bakterie tlenowe i względne beztlenowce. Zwiększona liczba bakterii może prowadzić do zaburzeń trawienia i wchłaniania.
Istnieje kilka mechanizmów obronnych, które zapobiegają przerostowi bakterii:
• wydzielanie kwaśnego soku żołądkowego,
• wydzielanie żółci,
• wydzielanie trzustkowych enzymów proteolitycznych,
• ruchy perystaltyczne jelit,
• sprawna zastawka krętniczo-kątnicza.
Gdy te mechanizmy zawiodą, może dojść do rozwoju SIBO, co w następstwie skutkuje:
• stopniowym zużyciem witaminy B12 przez bakterie beztlenowe, co prowadzi do niedoboru tej witaminy i niedokrwistości megaloblastycznej;
• rozkładem białek przez bakterie i upośledzeniem wchłaniania aminokwasów;
• uszkodzeniem kosmków jelitowych przez enzymy i produkty przemiany metabolicznej bakterii, czego następstwem jest obniżenie pH treści jelitowej i nadmierne gromadzenie się gazów oraz wzdęcia;
• nadmiernym rozkładem białek i mocznika przyczyniającym się do rozwoju encefalopatii wątrobowej (upośledzona zostaje zdolność wątroby do usuwania amoniaku i innych toksyn z krwi) u chorych z niewydolną wątrobą;
• zaburzeniami wchłaniania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, upośledzeniem trawienia tłuszczów oraz występowaniem biegunki tłuszczowej.
Objawy
Charakterystyczne w przebiegu SIBO jest nasilenie objawów po spożyciu określonych produktów: kiszonek, probiotyków, prebiotyków lub surowych warzyw i owoców, co może wywołać takie objawy jak:
• nadmierne gromadzenie i oddawanie gazów,
• wzdęty brzuch,
• przewlekła biegunka wodnista lub tłuszczowa,
• ból brzucha,
• uczucie pełności,
• zaparcia,
• niezamierzona utrata masy ciała i niedożywienie,
• objawy niedoboru witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (np osteoporoza, kurza ślepota),
• objawy niedoboru witaminy B12,
• zmiany skórne, np.: rumień guzowaty, osutki plamisto-grudkowe.
SIBO często jest mylone z zespołem jelita nadwrażliwego (IBS – ang. Irritable Bowel Syndrome), dlatego ustalenie diagnozy może być trudne.
Diagnostyka
Chorobę rozpoznaje się na podstawie badań:
• badanie laboratoryjne określające stężenie witaminy B12,
• testy oddechowe (np. wodorowy test oddechowy z glukozą),
• ilościowe i jakościowe badania mikrobiologiczne treści pobranej z bliższego odcinka jelita czczego lub dwunastnicy,
• RTG przewodu pokarmowego,
• endoskopia.
Leczenie niefarmakologiczne
Celem leczenia jest zmniejszenie liczby bakterii w jelicie cienkim, dzięki czemu objawy ustąpią. Korzystnym rozwiązaniem jest stosowanie diety low-FODMAP (fermentable oligosaccharides, disaccharides, monosaccharides and polyols) o niskiej zawartości fermentujących oligo-, di- i monosacharydów oraz polioli.
Leczenie farmakologiczne
• Antybiotykoterapia wobec Gram-ujemnych bakterii tlenowych i beztlenowych przez 7–10 dni.
• Witaminoterapia – uzupełnianie niedoborów witamin: B12, A, D, E.
Uwaga – nie zaleca się stosowania probiotyków ani przeszczepiania mikrobioty jelitowej.
Opracowała Agata Majcher
ContraStress - OCHRONA PRZED STRESEM - suplement diety -...
Inne wpisy w tej kategorii
2024-10-29
Dieta w chorobie wrzodowej
2024-10-17
Stan zapalny – niefarmakologiczne zapobieganie i leczenie
2024-10-04
Dbaj o swoją tarczycę
2024-09-24
Stadia choroby nowotworowej
2024-09-20
Sarkopenia – jak zapobiegać utracie masy i siły mięśni w starszym wieku
2024-09-10