Rośliny przeciwpasożytnicze

Odrobaczanie organizmu jest wpisane w kanon medycyny ludowej

Pasożyty to przyczyna wielu dolegliwości, takich jak: osłabienie, alergie, obniżenie liczby czerwonych krwinek etc. Dlatego nic dziwnego, że stare receptury pełne są przepisów na mikstury przeciwpasożytnicze. Wykrycie pasożytów bywa trudne, dlatego warto samemu przynajmniej raz w roku przeprowadzić odrobaczenie, wykorzystując naturalne składniki.

Goździk

Goździki to nierozwinięte, wysuszone pąki drzewa goździkowego. Stosowane są jako przyprawa, ale mają również szerokie zastosowanie w medycynie chińskiej i zachodniej. Z uwagi na silne działanie anyseptyczne i przeciwzapalne wykorzystuje się je w przypadku bólu zęba.

Goździki skutecznie zwalczają pasożyty i ich jaja. Należy stosować je w postaci proszku lub niegotowanego ekstraktu. Najpopularniejszym sposobem w walce z pasożytami jest mieszanka zmielonych goździków i siemienia lnianego. Mieszamy 100 g siemienia z 10 g goździków. Spożywamy rano, popijając wodą. Pierwszego dnia jedną łyżkę, drugiego dwie, trzeciego trzy. Kolejne 3 dni robimy przerwę i znów powtarzamy kurację.

Pieprz czerwony

Stosowany jest w małych dawkach – od 100 mg do 500 mg. W przypadku zbyt dużych dawek może dojść do zaburzeń oddychania i ostrych reakcji toksycznych ze strony układu pokarmowego.

W medycynie naturalnej występuje w postaci nalewki, proszku lub olejku eterycznego.Stosowano go jako środek przeciwbólowy, antyseptyczny oraz lek na infekcje pochodzenia bakteryjnego i wirusowego. Współczesne badania dowodzą, że owoce drzewa pieprzowego skutecznie eliminują gronkowca złocistego, a to dzięki substancjom utrudniającym bakteriom komunikację oraz produkcję toksyn uszkadzających zdrowe tkanki ciała.

Piołun gorzki

Piołun jest szeroko rozpowszechnioną byliną i uważa się go za chwast. Rośnie na nieużytkach, miedzach i polach między okresami wysiewów. W Polsce czas kwitnienia przypada na drugą połowę kwietnia i w tym okresie piołun jest zbierany. W medycynie ludowej znane były jego właściwości rozkurczowe, bakteriobójcze, przeciwzapalne i pobudzające wydzielanie żółci. W postaci naparu i nalewki stosuje się go na dolegliwości układu pokarmowego. Bylina ta jest również używana jako środek przeciwpasożytniczy.

Nalewkę z piołunu i napar stosuje się zewnętrznie w celu pozbycia się pasożytów. By wyeliminować owsiki, zaleca się zrobienie lewatywy naparem piołunu z dodatkiem czosnku. Napar uzyskujemy, zalewając jedną łyżkę ziela szklanką wrzątku i parząc przez pół godziny. Możemy go również spożywać, wypijając jedną szklankę dziennie, ale dzieląc ją na kilka mniejszych porcji.

Nalewkę z piołunu możemy przyrządzić na różne sposoby, ale tradycyjnie zalewa się spirytusem liście umieszczone w butelce. Butelkę odstawiamy na 10 dni w ciemne miejsce. Po tym okresie odcedzamy nalewkę i przelewamy do wyparzonej butelki. Możemy rozcieńczyć ją wodą, tak aby nie była za mocna. Profilaktycznie wypijamy jedną łyżkę stołową dziennie. W przypadku problemów żołądkowych można stosować 2 łyżki stołowe, kilka razy dziennie.

Należy pamiętać, że piołun zawiera tujon, który może uszkodzić korę mózgową. Nie mogą go stosować osoby z wrzodami żołądka, dwunastnicy oraz cierpiące na hemoroidy.

Czosnek

Czosnek ma silne działanie antyoksydacyjnie, detoksykacyjne i przeciwpasożytnicze. Usuwa pasożyty z układu pokarmowego – szczególnie skuteczny jest w walce z pasożytami jelitowymi. Możemy spożywać go między innymi w postaci: nalewki, proszku, soku, octu czosnkowego i w połączeniu z sokiem z kapusty kiszonej.

Ocet czosnkowy uzyskamy, mieszając 0,5 l octu jabłkowego z czterema dokładnie zmieszanymi główkami czosnku i łyżką miodu. Odstawiamy na 10 dni, a po tym czasie odcedzamy. Wypijamy 3 łyżeczki dziennie. Zamiast octu jabłkowego możemy zastosować sok z kiszonej kapusty lub kiszonych ogórków.

Czosnek można podawać w postaci surowej. Po dokładnym pokrojeniu trzeba zmieszać go z płynnym miodem i w tej postaci dodawać do herbaty lub smarować kanapki.

Nalewkę uzyskamy, mieszając 35 g drobno posiekanego i rozgniecionego czosnku z 200 ml czystego spirytusu. Taką miksturę odstawiamy w chłodne i ciemne miejsce na 10 dni, odcedzamy i odstawiamy na kolejne 4 dni. Profilaktycznie robimy tygodniową kurację, podczas której zażywamy 2 razy dziennie coraz większe dawki nalewki. Pierwszego dnia 4 krople, drugiego 6, trzeciego 10, czwartego 15, piątego 20, szóstego 25, a siódmego 50 kropli. Kurację najlepiej stosować raz w roku, gdy zaczyna nas dopadać przeziębienie.

Granat

Granat stosowany jest w postaci wywaru, proszku lub soku. Najsilniejsze działanie przeciwpasożytnicze ma odwar z kory granatowca. Znajdują się w niej alkaloidy: peletieryna i izopeletieryna, które paraliżują tasiemca. Odrywa się on od ścianki przewodu pokarmowego i może być wydalony po podaniu środka przeczyszczającego. Równie skutecznie granat działa w przypadku glist, owsików i włosogłówek znajdujących się w przewodzie pokarmowym człowieka.

Owoce granatu także mają działanie przeciwpasożytnicze (szczególnie w przypadku tasiemców) choć są mniej skuteczne niż kora. Ich zaletą jest łatwa dostępność, atrakcyjny smak oraz duża zawartość witamin i minerałów. Sami możemy przyrządzić taki świeży sok. Wystarczy wrzucić do sokowirówki lub wyciskarki obrane ze skórki jagody granatu.

Orzech włoski

Niedojrzały orzech włoski ma silne działanie przeciwpasożytnicze i bakteriobójcze. W medycynie ludowej stosowano go w zaburzeniach układu pokarmowego, infekcjach, stanach zapalnych i problemach z tarczycą. Zielony orzech włoski posiada naturalny herbicyd, który hamuje rozwój grzybów, pasożytów, bakterii i drożdży w układzie pokarmowym. Najczęściej podawany jest w postaci nalewki, soku oraz syropu. Orzechy zbieramy, gdy są jeszcze miękkie i po przebiciu igłą na wylot wycieka z nich sok.

Nalewka z orzecha włoskiego

Do słoja wrzucamy 20 sztuk umytych i pokrojonych w ćwiartki zielonych orzechów. Zalewamy je 0,5 l wódki i 0,5 l spirytusu. Dodajemy po łyżeczce: cynamonu, pieprzu w ziarnach, kolendry, goździków, ziela angielskiego i tymianku. Odstawiamy na 4 miesiące w ciepłe miejsce. Po tym okresie przelewamy alkohol do innego pojemnika, a do orzechów wlewamy 1,5 szklanki wody i wsypujemy szklankę cukru. Odstawiamy w ciemne i chłodne miejsce na 3 tygodnie. Co jakiś czas potrząsamy słojem. Następnie zlewamy wodę i spirytus do jednego pojemnika, filtrujemy przez gazę i rozlewamy do butelek. Po pół roku można spożywać nalewkę. Wersja bez cukru będzie bardziej skuteczna w przypadku zastosowania przeciwgrzybicznego, ale nie każdemu będą odpowiadały jej walory smakowe.

Radosław Lesz