NEEM (Azadirachta indica)

Neem znane też jest jako „wiecznie zielone drzewo”.

Jego nazwa w dokładnym tłumaczeniu z sanskrytu oznacza „ten, który daje dobre zdrowie”. To roślina osiągająca maksymalnie 40 metrów, ale to w przypadkach sporadycznych. Charakteryzuje się, jak można wywnioskować z nazwy, wiecznie zielonymi, szerokimi i rozłożystymi gałęziami, których liście w wysuszonej postaci są odstraszaczami na mole i komary.

Te właściwości wykorzystywane są w Indiach. Roślina występuje też w Nepalu, Pakistanie czy też na Malediwach lub Sri Lance. Surowcem zielarskim są głównie jego liście, a to ze względu na zawarte w nich substancje, jakimi są: cukry złożone, limonoidy i glikozydy triterpenowe oraz witaminy z grupy A i E. Dlatego w ajurwedzie susz neem stosuje się jako dodatek do kąpieli. Natomiast w krajach Azji używa się liści drzewa do produktów spożywczych oraz kosmetycznych np.: herbaty, papki, kapsułki, tabletki, olejki, pasty do zębów, szampony, maści, mydła, maseczki, kremy i wiele innych. W Indiach olej z wyciągu neem stosowany jest szczególnie na wszelkiego rodzaju problemy skórne. Spożywany w formie naparów oczyszcza krew, ma właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze. Młode pędy wykorzystywane są w kuchni ajurwedyjskiej jako dodatek do potraw albo składnik sałatek.

Inne nazwy: miodla indyjska, miodła, melia indyjska

Opracował Karina Powieśnik