Energoinformacyjna struktura człowieka w pigułce

Kiedy rozmawiam z ludźmi o różnych zjawiskach, które „nauka oficjalna” uznaje za niewytłumaczalne, często spotykam się z pytaniami:

– Jest pan doktorem nauk energoinformacyjnych. Czy te nauki mogą w jakiś sposób wytłumaczyć te zjawiska? I co właściwie jest przedmiotem ich badań?
Na temat nauk energoinformacyjnych nie ma zbyt wielu informacji, dlatego postaram się w sposób nieskomplikowany o nich opowiedzieć.

W dzisiejszych czasach coraz więcej ludzi zaczyna się zastanawiać, jaki wpływ na ich stan fizyczny i psychiczny mają myśli, słowa i czyny. Tymi zagadnieniami zajmuje się m. in. eniopsychologia, która stanowi fundament nauk energoinformacyjnych. Opiera się ona na syntezie nauk – psychologii i eniologii. Na temat psychologii nie będę pisał, bo jest to wiedza powszechnie znana, natomiast eniologia jest nauką o wymianie energii i informacji w przyrodzie, w całym szerokim znaczeniu tych pojęć. Bada ona również wpływ tej wymiany na stan fizyczny i psychiczny człowieka. Reasumując: eniopsychologiа bada wpływ energii i informacji otaczającego człowieka świata na rozwój jego osobowości w sferze duchowej i fizycznej. Eniologia traktuje organizm człowieka jako wielowymiarowy kompleks energetyczny, w którym układ różnych pól znajduje się w stanie ciągłej interakcji z Naturą. Taki punkt widzenia na funkcjonowanie organizmu człowieka ma młode pokolenie naukowców, którzy zajmują się naukami energoinformacyjnymi. Reasumując, we współczesnych czasach jesteśmy świadkami łączenia wiedzy nauk akademickich i alternatywnych. Przykładem są: medycyna wibracyjna, eniopsychologia, cybernetyka duchowa, medycyna kwantowa, genetyka fali lingwistycznej.

Medycyna wibracyjna – w sporym uproszczeniu jest kompleksem samodiagnozy i samoleczenia. Obejmuje ona kanony medycyny tradycyjnej i alternatywnej. Synteza ta umożliwia zrozumienie integralności strukturalnej energetycznych pól jednostki, a stworzony na tej bazie kompleks zdrowotny jest całkowicie bezpieczny, łatwo dostępny i wysoce skuteczny.

Cybernetyka duchowa – nauka o wpływie (sterowaniu) na zachowanie żywych organizmów, ludzi, zwierząt, roślin itd. za pomocą energii i informacji zawartych w myśli lub słowie mówionym oraz pisanym.

Medycyna kwantowa, terapia MIL – kilka nowych dziedzin medycyny, które opierają się na dość materialnych procesach zachodzących w ludzkim ciele. Naukowcy odkryli, że każdy organizm ma swoją własną częstotliwość bardzo słabego promieniowania elektromagnetycznego, co pozwala komunikować się tkankom i narządom „w języku“, który rozumieją. W oparciu o to zjawisko opracowano urządzenia pozwalające leczyć człowieka z uwzględnieniem jego indywidualnych cech.

Genetyka fali lingwistycznej – w biologii, a zwłaszcza w jej kluczowej części – genetyce – przyszedł czas na ponowną ocenę wartości. Pojęcia: „gen” i „trójkowy kod genetyczny”, zrodzone w XX wieku, stały się hamulcem intelektualnym nauki. Dziś lawina nowych danych eksperymentalnych nie mieści się już w uznanych przez genetyków postulatach. Głównym założeniem genetyki fal jest rozumienie DNA jako anteny, przez którą docierają do komórek informacje z kosmosu. Innymi słowy: człowiek nieustannie otrzymuje energoinformacyjne sygnały płynące z kosmosu (wszechświata). Przy tym informacja genetyczna może istnieć w postaci pola elektromagnetycznego i może być przenoszona z jednego organizmu człowieka na drugi. Otwiera to bardzo rozległe perspektywy – nie tylko w obszarze leczenia ludzi, ale również tłumaczy wiele różnego rodzaju zjawisk, które powszechnie uważane są za paranormalne, np.: trans, medytacja, autohipnoza, wizjonerstwo itp.

Współczesne metody naukowe i tysiącletnia historia badań tego zagadnienia, jakim jest energoinformacyjna struktura człowieka, przez naukowców na całym świecie pozwoliły wyciągnąć następujący wnioski: bioenergoinformacyjny system człowieka (BEIS) składa się z ciała fizycznego i sześciu ciał subtelnych: eterycznego, astralnego, mentalnego, karmicznego, intuicyjnego, duchowego. Poprzez ciało eteryczne ciało fizyczne jest połączone z pięcioma ciałami subtelnymi (powłokami informacyjno-energetycznymi) – ich całość tworzy „aurę”.

Istnieje specjalny sprzęt fotograficzny, który umożliwia fotografowanie aury. Są również urządzenia i metody, które pozwalają na pomiar, analizę i diagnostykę wszystkich parametrów ludzkiego organizmu i psychiki. Na podstawie tych badań można stwierdzić, że ciało fizyczne poprzez strukturę subtelnych ciał jest połączone z Przestrzenią Informacji Energetycznej Wszechświata (EISP). To połączenie jest tym „boskim” początkiem – tajemnicą, która zawsze pozostawała niepojęta dla ludzkiego umysłu. Jeśli rzeczywiście przyjąć, że świadomość jednostki nie jest funkcją mózgu jednej osoby, ale częścią systemu energoinformacyjnego wszystkich żywych istot, które połączone są z całym systemem energoinformacyjnym wszechświata, może to zupełnie zmienić pogląd na procesy funkcjonowania ciała człowieka i jego psychiki. Dlatego uważam, że nauki energoinformacyjne pozwoliły przekroczyć tę tajemniczą linię, poza którą rozwiązanie wielu problemów cielesnych i psychicznych (choroby duszy) jest tylko kwestią czasu.

Ciało fizyczne człowieka składa się z układu mięśniowo-szkieletowego, płynu mózgowo-rdzeniowego, układów: limfatycznego, krążenia oraz nerwowego – ośrodkowego i obwodowego. Kręgosłup pełni funkcję kanału, przez który sygnał z mózgu dostaje się do wszystkich narządów. Jakość przejścia tego sygnału ma olbrzymi wpływ na stan zdrowia człowieka. Jeśli powstają na drodze sygnału bloki energetyczne, transmisja sygnału znacznie się zmniejsza. System energetyczny, który obejmuje tak zwane chińskie meridiany, jest częścią ludzkiego systemu energetycznego. System południkowy jest reprezentowany przez dwanaście głównych meridianów i osiem cudownych. Każdy z tych meridianów odpowiada za dystrybucję energii pomiędzy układami i narządami człowieka. W ciele człowieka wyróżnia się 12 parzystych meridianów:

1. meridian płuc,
2. meridian jelita grubego,
3. meridian żołądka,
4. meridian śledziony i trzustki,
5. meridian serca,
6. meridian jelita cienkiego,
7. meridian pęcherza moczowego,
8. meridian nerek,
9. meridian osierdzia,
10. meridian potrójnego ogrzewacza,
11. meridian woreczka żółciowego,
12. meridian wątroby.

Każdy meridian ma swój początek i koniec, a niektóre z nich są ze sobą wzajemnie połączone. Można je porównać do światłowodów, którymi światło (energia) dociera do komórek, tkanek i organów naszego ciała. Jeśli występuje jakiekolwiek zaburzenie w przepływie tej energii, organ lub grupa organów z nim związana zaczyna chorować. Na początku jest to ból powtarzający się od czasu do czasu, który stopniowo doprowadza do trwałej patologicznej zmiany (chroniczna dolegliwość). Przykładem jest rwa kulszowa (ischias). Patologia ta leczona jest przeważnie środkami farmaceutycznymi, jeśli jednak zastosowany będzie kompleks zabiegów: terapia laserowa, bioenergomasaż, akupunktura, akupresura, będzie osiągnięty trwały i szybki efekt. Korzyści z takiej terapii są oczywiste: ból ustępuje szybko, zwykle po 3–5 zabiegach, i nie ma potrzeby stosowania środków farmakologicznych, a co najważniejsze: likwiduje przyczynę dolegliwości, czyli zubożenie przepływu energii. Niestety większość terapii proponowanych przez medycynę konwencjonalną likwiduje jedynie objaw i jest czasochłonna – na pewien tylko czas „usypiają“ one chory nerw  – do następnego stanu zapalnego – są poza tym czasochłonne i obarczone skutkami ubocznymi (leki).

Odżywianie ciała energetycznego

Energia płynąca przez meridiany nie jest związana z odżywianiem. To, co jemy, jest energią, która zapewnia żywotność komórkom naszego ciała, natomiast energia, która płynie w meridianach, jest generowana w czakrach.

Czym są czakry?

Sanskrycki wyraz „czakra" oznacza „koło“. Czakra to złożona wielowymiarowa formacja – lejek energetyczny, który ma za zadanie odbierać i dawać energię ze świata zewnętrznego. Wszystkie czakry są w ciągłym ruchu obrotowym. Jest to niezbędny warunek istnienia fizycznego ciała człowieka. Ilość energii otrzymanej przez osobę zależy od siły i mocy czakry. W organizmie człowieka wyróżnia się 7 głównych czakr (centrów energetycznych). Wszystkie czakry powinny być otwarte dla swobodnego przepływu energii i jest to warunek naszego zdrowia.  Jeśli nie jest on spełniony, powstają problemy ze zdrowiem ciała i psychiki. Każda z tych siedmiu czakr jest „minimózgiem” centrum organizacji, koordynacji i komunikacji energii elektrycznej oraz chemicznej. Poprzez czakry energia i informacja jest odbierana, przetwarzana i doprowadzana do ciała i umysłu. Czakra  – „minimózg“ – składa się z gruczołu dokrewnego, centralnego splotu nerwowego i wirującej energii czakry. Gruczoły dokrewne produkują hormony i dostarczają je do krwiobiegu, którym docierają one do głównych narządów i tkanek ciała. Siedem splotów nerwowych przekazuje impulsy nerwowe i siedem przestrzeni jest nasyconych neuropeptydami, które nazywane są „cząsteczkami emocji”. W taki sposób wszystkie te oddzielne struktury – neuronowa, energetyczna, hormonalna i biochemiczna – połączone są ze sobą i wspólnie działają, zachowując jednak pewną niezależność. Dlatego system czakr rozpatruje się jako pewien model ciało–umysł, w którym gruczoł dokrewny jest związany z ciałem, neuropeptydy z emocjami, splot nerwowy z myślą, a energia subtelna z duszą. Połączenie czakr z meridianami odpowiada za równomierną, zrównoważoną dystrybucję odbieranej energii poprzez 12 głównych kanałów energetycznych.

Wpływ energii na funkcjonowanie organizmu człowieka jest dziś dokładnie badany przez współczesną naukę i medycynę. Mędrcy starożytni wiedzieli, że energia krążąca w naszym ciele decyduje o naszym zdrowiu, samopoczuciu, a nawet bogactwie. Większość starożytnych przypowieści i wypowiedzi starożytnych filozofów wskazuje na istnienie wielu tajemnic i zagadek dotyczących energii wszechświata oraz ciała ludzkiego, na które współczesna nauka powinna znaleźć odpowiedź. Przedstawię poniżej jedną z nich, która wyraźnie pokazuje, jak energia złości, zawiści, braku przebaczenia rujnuje ciało i psychikę człowieka (cybernetyka duchowa).

Czy warto obrażać się i zachowywać urazy…

Przypowieść

Uczeń powiedział do Nauczyciela:

– Jesteś taki mądry, zawsze masz dobry nastrój, nigdy nie bywasz zły. Pomóż mi też takim być.

Nauczyciel zgodził się i poprosił ucznia, aby przyniósł ziemniaki i przezroczystą torbę.
Kiedy uczeń spełnił żądanie Mistrza, ten powiedział:

– Jeśli się na kogoś zdenerwujesz lub będziesz żywił urazę, weź ziemniak. Z jednej jego strony napisz swoje imię, a z drugiej – imię osoby, z którą doszło do konfliktu, potem włóż ziemniak do torby.
– I to wszystko? – zapytał zdumiony uczeń.
– Nie – odpowiedział Nauczyciel. – Tę torbę zawsze będziesz nosić przy sobie, a za każdym razem, gdy kogoś obrazisz, włożysz do niej kolejny ziemniak.

Uczeń się zgodził.

Od tej rozmowy minęło trochę czasu. Torba ucznia zapełniła się ziemniakami i stała się dość ciężka. Noszenie jej przy sobie było bardzo niewygodne. Ponadto ziemniaki, które uczeń włożył na samym początku, zaczęły się psuć. Pokryły się śliską, paskudną powłoką i zaczęły wydzielać ostry, nieprzyjemny zapach.
Uczeń podszedł do Nauczyciela i powiedział:

– Mistrzu, ja nie mogę ciągle nosić przy sobie tej torby! Po pierwsze jest zbyt ciężka, a po drugie – ziemniaki zepsuły się i śmierdzą. Zaproponuj mi coś innego.
Na to Mistrz odpowiedział:

 – Posłuchaj…To samo dzieje się w Twoim ciele. Kiedy jesteś na kogoś zły, obrażony, w twojej duszy pojawia się ciężki kamień. Ty tego nie zauważasz, ale on staje się coraz cięższy i zaczyna na ciebie wpływać... Twoje zachowania z czasem zamieniają się w przyzwyczajenia, przyzwyczajenia w nawyki, а nawyki stają się częścią twojego charakteru. I tak stopniowo twoja dusza zaczyna cuchnąć, jak te ziemniaki w torbie. Dałem tobie możliwość obserwowania tego procesu z zewnątrz. Dlatego zapamiętaj – kontynuował Mistrz – za każdym razem, kiedy zdecydujesz się kogokolwiek obrazić, czy odwrotnie – zachować urazę, zastanów się, czy chcesz dźwigać taki ciężar przez całe życie.

                                                           ***

Przepisy

Podane niżej przepisy są skuteczne i dobrze tolerowane przez dorosłych i dzieci, pod warunkiem że nie jesteście uczuleni na ich składniki. Proszę nie przekraczać podanego dawkowania syropu.

• Syrop z czarnej rzodkwi i miodu

Syrop jest szczególnie przydatny w okresie zachorowań na grypę, czyli jesienią, zimą i wczesną wiosną. Jest skuteczny na: kaszel, chrypkę, anginę, grypę, przeziębienie – dla dorosłych i dzieci od 3 lat. Jest kilka sposobów przygotowania tego syropu.

Podam dwa najprostsze w przygotowaniu.

Przepis 1

Składniki i wykonanie:

•    czarna rzodkiew średniej wielkości (średnica 5–6 cm) – umyć, obrać, pokroić na kostki ok. 2 × 2 cm,
•    kostki włożyć do słoika,
•    zalać 4 łyżkami miodu, wymieszać, przykryć pokrywką,
•    pozostawić na 24 godz. w temperaturze pokojowej,
•    po upływie tego czasu powstały syrop odcedzić i przelać do słoika.

Dawkowanie:

Osoby dorosłe po 1 łyżce 3–5 razy na dobę. Dzieci od lat 3 po 1 łyżeczce, 3–5 razy na dobę.

Przechowywanie:

Syrop przechowywać w lodówce, nie dłużej niż 3 dni. Jeśli jest potrzebna większa ilość syropu, można składniki podwoić, np. 2 rzodkwie i 8 łyżek miodu.

Przepis 2

Składniki i wykonanie:

•    czarna rzodkiew (średnica 5–7 cm) umyć, odkroić dolną część (ogonek) – ok. 1 cm, natomiast od góry rzodkwi wyciąć część rdzenia tak, aby uzyskać otwór o głębokości 2–3 cm i średnicy 3 cm (zależnie od wielkości warzywa),
•    otwór wypełnić miodem,
•    rzodkiew włożyć do szklanki bądź słoika, do którego będzie ściekał sok (w temperaturze pokojowej),
•    po 2–3 godz. w naczyniu pojawi się syrop, który można od razu spożywać – w miarę zużywania soku do rzodkwi należy dodawać kolejne porcje miodu. Rzodkiew może produkować sok przez 2–3 dni, co zależy od soczystości warzywa.

Dawkowanie:

Syrop można pić według dawkowania podanego w przepisie 1.

PS W podobny sposób można zrobić syrop z cebuli i miodu, ale jest mniej skuteczny, ostrzejszy w smaku i zapachu, więc dzieci niezbyt go lubią.

                                                    ***
Drogi Czytelniku, chciałem w tym artykule w jasny i uproszczony sposób opisać obszar zainteresowań nauk energoinformacyjnych. Już w starożytności ludzie byli pewni, że nasze „ja” nie ogranicza się do fizycznej powłoki, że jest jeszcze „coś”, czego nie można zobaczyć gołym okiem, co zawsze podąża za człowiekiem. Nazywali to: „aurą“, „boskim duchem“ lub „duszą“. Od tych dalekich czasów minęło wiele wieków. Fizycy, biolodzy, fizjolodzy, lekarze zaczęli rejestrować różne pola promieniowania, które emituje organizm. W dzisiejszych czasach możemy znaleźć namacalne dowody współzależności pomiędzy czakrami, splotami nerwowymi, gruczołami dokrewnymi, układem odpornościowym i ich wpływem na wszystkie reakcje biochemiczne zachodzące w organizmie. Mimo to koncepcja biopola nadal budzi w kręgach naukowców akademickich wiele kontrowersji. Dlatego też tylko CZAS może wszystko nam wyjaśnić…

prof. Michał Tombak
Sylwia Kiestrzyn