Cynk

Cynk to składnik bardzo wielu enzymów w naszym ciele, dlatego też, gdy występują jego braki, bardzo odbija się to na naszym zdrowiu.

Zalecane spożycie cynku to: mężczyźni 9,4 mg–11 mg, kobiety 6,8–8 mg. Wchłanianie cynku z diety waha się od 10–40% i zachodzi przede wszystkim w jelicie cienkim.

Białko zwierzęce oraz kwas cytrynowy ułatwiają wchłanianie cynku, ale żelazo niehemowe i miedź obniżają ten proces, współzawodnicząc o miejsce absorpcji. Duży stosunek fitynianów do cynku i jednoczesna obecność wapnia sprawiają, że żaden z pierwiastków nie może zostać wykorzystany. Obecność szczawianów i niektórych frakcji błonnika pokarmowego zmniejsza wchłanianie cynku.

Niedobory

Objawy u dzieci i niemowląt: zmiany skórne, biegunka, utrata apetytu, łysienie, zahamowanie wzrostu, niedorozwój płciowy u chłopców.

Objawy u dorosłych: zmiany rumieniowe na skórze, wypadanie włosów, trudne gojenie się ran, kurza ślepota, zaburzenia odczuwania smaku.

Cynk jest niezbędny dla ponad 300 enzymów, m.in. DNA i RNA, konieczny do syntezy białka i kwasów nukleinowych, ekspresji genów, ochrony przed wolnymi rodnikami, prawidłowej czynności gruczołów płciowych, produkcji i/lub sekrecji hormonów (testosteron, insulina), odczuwania smaku i zapachu, metabolizmu alkoholu.

Źródła:

• mięso (1,5–3 mg/100 g),
• wątroba (4,5 mg/100 g),
• strączkowe suche (3,5–4,2 mg/100 g),
• kasza gryczana (3,5 mg/100 g),
• sery podpuszczkowe (3,5 mg/100 g),
• zbożowe, orzechy (2–3,8 mg/100g).
  
  

Opracowała Marzena Surmińska